Jak podłączyć kroplówkę? Podłączenie kroplówki w warunkach domowych jest możliwe przy zachowaniu kilku podstawowych zasad: 1. Chory musi mieć wenflon lub motylek założony do żyły obwodowej przez fachowy personel albo wykonane centralne wkłucie do dużego naczynia (np. do żyły podobojczykowej). 2. Objawy zapalenia spojówek u psa. Niezależnie od przyczyny zapalenie spojówek u psa charakteryzuje się ono zestawem objawów klinicznych, które powinny zaniepokoić właściciela czworonoga: nadmierny wyciek z oczu psa; zaczerwienione i przekrwione oczy; opuchlizna; mrużenie oczu. Pierwszym i dość łatwym do zaobserwowania symptomem jest Wlewy podskórne stosuje się do nawadniania chorych lekko i średnio odwodnionych, zwłaszcza osób starszych i dzieci. Ciągły wlew lub regularne podawanie niewielkich ilości roztworów leków (2–4 ml) wykorzystuje się u osób, które mają problemy z doustnym przyjmowaniem leków, zwłaszcza u osób z nudnościami i wymiotami po chemio- i radioterapii, u osób w starszym wieku oraz Jak rozwija się włókniak u psa – przypuszczenia. Dokładny mechanizm powstawania nowotworów, w tym właśnie włókniaka, dalej nie został do końca poznany, ale dzięki licznym badaniom z zakresu onkologi ludzkiej jak i weterynaryjnej można wysunąć podejrzenia że mają one często swoje źródła w rozmaitych mutacjach genetycznych. Informacje, które powinny się tam znaleźć to m.in.: imię zwierzaka (zarówno to nadane przez hodowcę, jak i przez opiekuna), płeć oraz informację o kastracji lub sterylizacji wraz z jej datą, rasę (np. maine coon!!! lub rottweiler), umaszczenie (np. czarne podpalane), numer czipa, datę urodzenia, Kurs kastracji / sterylizacji psów i kotów. dla lekarzy weterynarii i studentów medycyny weterynaryjnej oraz kurs zakładania wenflonu i intubacji dla techników weterynarii jn9BB1. Kroplówki Kroplówka w domu pacjenta Więcej Cewnikowanie pęcherza Założenie, wymiana lub usunięcie cewnika urologicznego Więcej Zastrzyki Zastrzyki w domu Więcej Zdejmowanie szwów Usuwanie szwów w domu pacjenta Więcej Założenie wenflonu w domu Wenflon (ang. venflon, potocznie wigo, kaniula dożylna, kateter, ang. PVC peripheral venous access catheter or line) to urządzenie wykonane z tworzywa sztucznego, które stosowane jest do dożylnego podawania płynów. Wenflon składa się z dwóch części. Pierwsza z nich to cieńka elestyczna rurka (kaniula) z tworzywa sztucznego (np. teflon), która przeznaczona jest do tymczasowego umieszczania w żyle. Drugą cześć stanowi port służący np. do podłączania strzykawek i kroplówek lub pobierania krwi. Wenflon zakładany jest za pomocą igły, która następnie jest usuwana, a w naczyniu pozostaje jedynie kaniula. W zależności od rozmiaru oraz kondycji naczyń krwionośnych pacjenta stosuje się kaniule w różnych rozmiarach- średnica zewnętrznej rurki od 0,6 do 1,7 mm. Standardowo wenflon nie powinien znajdować się w żyle dłużej niż 72 godziny. Przetrzymanie zwiększa ryzyko wystąpienia powikłań takich jak infekcja czy zapalenie naczyń. Z czasem średnica kaniuli ulega zwężeniu przez powstający w jej wnętrzu skrzep, przez co wenflon staje się niedrożny (dostępne są również kaniule zawierające substancję zapobiegającą koagulacji krwi). W niektórych przypadkach np. słaby stan żył wywołany przez chemioterapię wenflon może pozostawać w żyle tak długo aż nie utraci drożności oraz nie wystąpi stan zapalny. Niewłaściwe założenie lub obsługa wenflonu może prowadzić do wielu niebezpiecznych powikłań: infekcja zapalenie żyły wynaczynienie, krwiak obrzęk krwotok zator gazowy Prawidłowe założenie i obsługa wenflonu przez wykwalifikowaną osobę minimalizuje ryzyko wystąpienia powikłań. Zapraszamy do obejrzenia krótkiego filmu, na którym pokazujemy zakładanie wenflonu na grzbiecie dłoni. Rodzaj usługi Cena zabiegu Założenie wenflonu 100 zł Technologia do wykrywania żył Wyjątkowo, nawet pomimo bardzo dużego doświadczenia i doskonałych umiejętności manualnych znalezienie odpowiedniej żyły i uzyskanie dostępu żylnego (np. założenie wenflonu do podania kroplówki, pobranie krwi do badan, zrobienie zastrzyku) bywa skomplikowane. Wykonanie idealnego wkłucia najczęściej jest utrudnione u bardzo małych dzieci, osób z nadwagą, chorujących na nowotwory. Są też pacjenci, u których naczynia są po prostu schowane nieco głębiej, nie można ich zobaczyć czy wyczuć palcami nawet przy użyciu stazy. Poza czynnikami anatomicznymi również stres lub napięcie, które towarzyszą niektórym pacjentom mogą komplikować zrobienie wkłucia. Zadaniem naszych pielęgniarek jest nie tylko perfekcyjne wykonanie samego zabiegu, ale przede wszystkim zadbanie o komfort i samopoczucie pacjenta. Pierwszorzędne umiejętności interpersonalne pielęgniarek oraz otocznie własnego domu zazwyczaj ograniczają stres towarzyszący pacjentowi do minimum. Dodatkowo każda nasza pielęgniarka wyposażona jest w innowacyjne urządzenie do wykrywania żyły. Skaner emituje monochromatyczne promieniowanie podczerwone, które jest pochłanianie przez nieutlenowaną hemoglobinę występującą w żyłach. Dzięki temu urządzeniu można uwidocznić przebieg żył, odróżnić je od tętnic i wykonać wkłucie u bardzo wymagających pacjentów. Przykładowe zdjęcie prezentujące działanie skanera- detekcja żył w podczerwieni. wenflon Moderatorzy: Robert A., Jarek magdzian witam mojemu psu dziś wyjęto wenflon z łapy niestety nie wiem co się dzieje ale przestał na nią stawać i utyka łapa go nie boli ponieważ gdy ją dotykam i ugniatam nie reaguje nie piszczy i daje sobie oglądać czy ktoś się spotkał z taką reakcją czy jest to normalne i przejdzie czy mam iść do weta dzięki za wszystkie uwagi Rikula Posty: 149 Rejestracja: 09 września 2012, 22:38 16 maja 2013, 09:16 Po wenflonie , tak jak u ludzi może tworzyć sie stan zapalny w miejscu wkłucia . To nic groźnego . Mozna zrobić okład z 3% kwasu bornego lub z altacetu ale u psa to trudna sprawa ,pewno będzie go sciągać i wygryzać .Okład powinien być cały czas mokry . Fot. Science Photo Library / Getty Images Wenflon to wkłuwana do żyły obwodowej kaniula, której zadaniem jest utrzymywanie drożnej drogi do podawania bezpośrednio do krwioobiegu chorego leków, płynów lub krwi. Wenflony produkowane są w różnych wielkościach. Zróżnicowane są zarówno ich średnice jak i długości. Wenflon to przyrząd medyczny, który umożliwia uzyskanie dostępu do żyły chorego. Pozwala na podawanie mu środków leczniczych przez kilkadziesiąt godzin bez konieczności wkłuwania się za każdym razem do żyły. Czas użytkowania wenflonu zależy od stanu tkanek w miejscu założenia i typu podawanych preparatów. Budowa wenflonu Podstawowym elementem wenflonu jest plastikowa kaniula służąca do dożylnego podawania leków. W jej świetle znajduje się metalowa igła, której wystający koniec pozwala na nakłucie powłok i ściany naczynia. Na zewnętrznym końcu kaniuli jest się plastikowa głowica, która składa się z kilku elementów: Kaniula jest przezroczysta, by podczas wkłuwania można było obserwować pojawianie się w niej krwi. Kaniula i igła nowego wenflonu zabezpieczone są plastikową nasadką podobną do stosowanej na igłę do iniekcji. Całość zapakowana jest zazwyczaj w plastikową wytłoczkę ze szczelnym papierowym pokryciem, czyli w tzw. blister. Zapewnia on wenflonowi jałowość do momentu otwarcia (lub uszkodzenia) opakowania. Drugą (zgodnie z przepisami – niezbędną) warstwę zabezpieczenia stanowi pudełko. Polecamy: Kroplówki – rodzaje, technika wykonania w domu Zakładanie wenflonu Wenflon u osoby dorosłej zakłada się zwykle do żyły znajdującej się na grzbiecie ręki, na przedramieniu lub w dole łokciowym. U noworodków i niemowląt (albo gdy skan skóry lub naczyń uniemożliwia wykonanie wkłucia w miejscu typowym) można wenflon założyć do żyły na kończynie dolnej lub w innej lokalizacji. Żyła powinna być szeroka, z dobrym odpływem, a skóra nad miejscem wkłucia bez zmian zapalnych czy śladów zakażenia. Powyżej miejsca wkłucia zakłada się tzw. stazę – elastyczną opaskę, która powoduje gromadzenie się krwi i rozszerzenie żyły w miejscu założenia wenflonu. Po odkażeniu skóry do żyły wkłuwa się wenflon. Kiedy przez igłę zaczyna wypływać krew, zdejmuje się stazę i wycofuje stopniowo igłę, wsuwając jednocześnie głęboko do żyły plastikową, elastyczną kaniulę. Po wyjęciu igły światło wenflonu przepłukuje się roztworem fizjologicznym soli i zamyka koreczkiem albo od razu podłącza infuzję. Wenflon zabezpiecza się przed wysunięciem przy pomocy przylepca, doklejając skrzydełka głowicy do skóry. Najlepszy plaster do wenflonu to tekstylna, samoprzylepna dzianina, którą można przymocować na dużej powierzchni i która umożliwia skórze oddychanie. Dzięki temu odczyn zapalny na przylepiec jest minimalny, a siła zabezpieczająca wenflon – znaczna. Ponieważ głowica wystaje ponad skórę i mogłaby być wyciągnięta np. przy zakładaniu odzieży albo podczas snu, całość zabezpiecza się bandażem. Polecamy: Zakrzepica żył głębokich – objawy, przyczyny, leczenie i zapobieganie Rozmiary wenflonów Wenflony produkowane są w wielu różnych rozmiarach. Wynika to z kilku czynników: wenflony dla dzieci muszą być cieńsze i krótsze, grubość trzeba dostosować do ilości płynów, która ma być przetoczona, im grubszy wenflon, tym większe jest ryzyko wystąpienia miejscowych powikłań. Podając rozmiary wenflonu, określa się zwykle dwa parametry: średnicę zewnętrzną oraz długość kaniuli. Grubość wenflonu podaje się w mm lub skali Gauge (im większa wartość Ga, tym mniejsza średnica igły). Długość określana jest w mm lub w calach (1 cal = 25,3 mm). Konkretnym wartościom odpowiadają zawsze te same kolory głowicy – kodowanie barwami jest regulowane normą międzynarodową. Na przykład wenflon: różowy ma średnicę 20 Ga – 1,1 mm (rozmiar wewnętrzny to 0,8 mm), szary ma średnicę 16 Ga – 1,7 mm (rozmiar wewnętrzny to 1,4 mm). Największy standardowy rozmiar wenflonu (może być brązowy, czerwony lub pomarańczowy) to 14 Ga, gdzie średnica wewnętrzna to 1,7 mm, a zewnętrzna może przekraczać 2 mm. Przez ten wenflon można podawać nawet 270–300 ml płynów w ciągu minuty. W przypadku krwi, która ma zdecydowanie większą lepkość, maksymalna przetaczana ilość to ok. 160–180 ml/min. Cena wenflonów wyprodukowanych przez uznanych producentów materiałów medycznych nie przekracza zwykle 3–4 złotych za sztukę. Przy zakupie większej ilości możliwe jest uzyskanie dużej zniżki. Polecamy: Autohemoterapia – leczenie własną krwią. Na co pomaga krew? Zobacz film i dowiedz się jak skutecznie pozbyć się biegunki: Zobacz film: Przyczyny i leczenie biegunki. Źródło: 36,6. Powikłania po założeniu wenflonu Najczęstszymi powikłaniami związanymi ze stosowaniem wenflonów są: niedrożność kaniuli, krwiak, miejscowe zapalenie powłok, zapalenie żyły. Pojawiają się one, jeśli okolicy wkłucia nie zabezpiecza się odpowiednio przed nadkażeniem lub gdy wenflon utrzymywany jest w żyle zbyt długo. Mogą wystąpić również wtedy, kiedy podaje się środki o zbyt dużej osmolarności albo o działaniu drażniącym śródbłonek naczyń. Wenflon fachowo nazywany jest kaniulą dożylną. Służy między innymi do pobierania krwi, wykonywania badań, a także podawania leków podczas leczenia w szpitalu. Jak prawidłowo go założyć? Wenflon — do czego służy? Kaniula dożylna służy łatwemu podawaniu leków bez konieczności każdorazowego wkłuwania się. Umożliwia szybką interwencję w przypadku zagrożenia życia. Za pomocą wenflonu można również pobrać krew pacjenta. Najczęściej aplikuje się go do żyły podskórnej, przedramienia, grzbietu dłoni albo zgięcia łukowego. Chcąc uniknąć stanu zapalnego i powstania infekcji, wenflon powinno się wymieniać przynajmniej raz na 72 godziny. Wenflon — budowa i kolory Wenflon zbudowany jest z kilku prostych elementów: igła (która zostaje usunięta po aplikacji), cewnik, skrzydełka, które po rozłożeniu stabilizują jego strukturę, korek (dzięki któremu możliwe jest podawanie leków). Wenflony dostępne są w różnych rozmiarach, które dla odróżnienia oznakowano kolorami. Każdy z kolorów oznacza inną średnicę cewnika. I tak: fioletowy jest najmniejszy, nieco większy żółty, niebieski, różowy, zielony, biały, szary. Wenflon o największej średnicy cewnika wyróżnia się kolorem pomarańczowym, czerwonym lub brązowym. Wenflon — jak go prawidłowo założyć Każdy pacjent, któremu musi być założony wenflon, powinien być poinformowany o tym, na czym będzie polegała ta czynność. Pielęgniarka musi wykonywać ją z umytymi dokładnie rękami, na które dodatkowo zakłada jednozarowe rękawiczki. Następnie powinna zdezynfekować miejsce wkłucia za pomocą środka antyseptycznego, po czym wyjąć wenflon z opakowania, usunąć osłonkę na igłę i wkłuć się delikatnie na głębokość około 1/3 i pod kątem 30 stopni. Skóra pacjenta powinna być naciągnięta, dzięki czemy ukłucie jest dla niego mniej dotkliwe. Kolejnym krokiem jest wprowadzenie kaniulii do żyły i usunięcie igły. Na koniec należy założyć koreczek i zabezpieczyć wenflon przed przemieszczaniem się. Ważne jest również, żeby założony wenflon przepłukać roztworem 0,9% NaCl. Po wykonaniu wszystkich czynności wenflon jest gotowy do użytku i można za jego pomocą podawać pacjentowi leki. Wenflon — przeciwskazania Do najważniejszych przeciwskazań do założenia wenflonu należy zwłóknienie tkanek wywołane wielokrotnymi wkłuciami, a także kruche naczynia krwionośne. Nie jest wskazane także zakładanie wenflonu u niemowląt przedwcześnie urodzonych oraz dzieci, u których widoczność żył jest mała: otyłych, odwodnionych oraz we wstrząsie. Wenflon, wigo to potoczne nazwy jednorazowej kaniuli (elastyczna rurka) przeznaczonej do cewnikowania żył obwodowych. Zabieg przeprowadza się w celu uzyskania krótkotrwałego dostępu żylnego między innymi do wielokrotnego podawania płynów (kroplówek), leków lub pobierania krwi. Wenflon, który jest drożny, nie powoduje stanu zapalnego i dolegliwości bólowych może pozostawać w naczyniu przez nie więcej niż 4 dni. Używanie wenflonów Przed i po każdym użyciu wenflonu należy go przepłukać niewielką ilością płynu np. soli fizjologicznej (0,9% NaCl). W ten sposób sprawdzamy drożność wkłucia i zapobiegamy zwężaniu jego światła przez skrzepy krwi i precypitujące leki. Płucząc wenflon obserwujemy miejsce wkłucia pod kątem ewentualnych przecieków. Zdarza się, że wenflony założone w zgięciu, przegubie (ręka pracuje) łamią się powodując wyciek z miejsca wkłucia. W praktyce wenflony często ulegają zaczopowaniu przed upływem 72 godzin i muszą być wymienione na nowe. Założenie wenflonu Kaniulację przeprowadzamy w miejscach niezmienionych chorobowo. W miarę możliwości do zabiegu wybieramy duże, poste, widoczne żyły a wenflon umieszczamy tak żeby nie przeszkadzał pacjentowi. Założenie i utrzymanie wkłucia obwodowego może być utrudnione u pacjentów z kruchymi żyłami (np. w związku z chorobą nowotworową). Żyły mogą być ledwo zauważalne u osób otyłych, obrzękniętych i bardzo małych dzieci. Pacjenci odwodnieni lub we wstrząsie mogą mieć zapadnięte żyły, co również utrudnia kaniulację. Uzyskanie dostępu naczyniowego może stanowić wyzwanie u pacjentów pobudzonych i agresywnych. U osób dorosłych staramy się zakładać wkłucia na żyłach powierzchniowych kończyn górnych, w przypadku niemowląt często wybieramy głowę- bo u nich tam naczynia są bardziej widoczne. Zobacz film, na którym pokazuję jak założyć wenflon na przykładzie kończyny górnej dorosłego mężczyzny (żyła odpromieniowa). Pielęgnacja miejsca wkłucia Mi najwygodniej pracuje się z przezroczystymi opatrunkami, które ułatwiają oględziny miejsca wkłucia i zmniejszają ryzyko odczynu alergicznego. W przypadku wenflonów wkłucie zmieniane jest na tyle często, że stosowanie opatrunków ze środkiem antyseptycznym (np. chlorheksydyna) może stanowić dodatkowe zabezpieczenie np. u pacjentów z immunosupresją. Plastrami ze środkiem przeciwbakteryjnym obowiązkowo zabezpieczam wkłucia głębokie do długotrwałego stosowania. Omyłkowe założenie wkłucia do tętnicy Jeżeli po wkłuciu igły wydaje Wam się, że krew jest zdecydowanie jaśniejsza niż zwykle i praktycznie wypycha mandryn to najprawdopodobniej jest to tętnica. Jeżeli mimo wszystko podłączycie do niej kroplówkę a krew będzie się cofać do drenu i tętnić to macie absolutną pewność, że trafiliście w tętnicę. W takiej sytuacji należy niezwłocznie usunąć wkłucie i mocno ucisnąć miejsce po igle. Linia tętnicza może zakłócać przepływ krwi i utrudnić jej dostęp do wybranych tkanek, jeżeli nie ma wystarczającego zaopatrzenia przez inne tętnice. Leki podane do tętnicy zamiast do żyły mogą doprowadzić do traumatycznego uszkodzenia tkanek- dlatego nie wolno podawać leków tą drogą. Iniekcje do krwioobiegu przeprowadzamy wyłącznie za pośrednictwem żył. Kaniula tętnicza Linia tętnicza stosowana jest do pomiarów ciśnienia i badań gazometrycznych. Przed założeniem kaniuli tętniczej przeprowadzany jest test Allena, który pozwala określić stan unaczynienia tętniczego. Kaniula dotętnicza wygląda podobnie do zwykłego wenflonu, jednak ze wględu na ciśnienie panujące w tętnicach posiada ona mechanizm zapobiegający cofaniu się krwi (zawór odcinający). W kaniulach tętniczych nie znajdziemy zaworów injekcyjnych, w które z reguły wyposażone są wenflony. Jakie są rozmiary, kolory wenflonów Na rynku dostępnych jest 8 rozmiarów wenflonów. Wielkości oznaczono kolorami (od najmniejszego do największego)- fioletowy, żółty, niebieski, różowy, zielony, biały, szary, pomarańczowy. Fioletowy wenflon używany jest niemal wyłącznie u noworodków. Jakie powikłania mogą powodować wenflony? Najcięższym powikłaniem, z jakim się spotkałam był przypadek pacjenta, u którego doszło do odłączenia kaniuli od gniazda luer lock (fabryczna wada wenflonu, rurka odłamała się i pozostała w świetle naczynia). Fragment kaniuli uległ przemieszczeniu, wywołał masywny stan zapalny i musiała zostać usunięta chirurgicznie. Najczęstszym powikłaniem jest krwiak po wyjęciu kaniuli – można zminimalizować ryzyko jego wystąpienia uciskając miejsce po usunięciu wenflonu. W literaturze znajdziecie informacje, że niewłaściwe używanie wenflonu może wywołać zator gazowy, jednak, aby był on groźny dla zdrowia lub życia musiałby mieć dużą objętość. Inne możliwe powikłania to: odczyn alergiczny lub stan zapalny w miejscu wkłucia, zator spowodowany przez zakrzep. Zakarzenia unikamy przestrzegając zasad antyseptyki. Podczas podawania wlewu dożylnego może dojść do wynaczynienia płynu, dlatego należy stale nadzorować ten proces.

jak założyć wenflon u psa