Angelika napisała na FB, że codziennie ma myśli o „samobójstwie rozszerzonym”. Kilka godzin później mundurowi zabrali ją do szpitala. Psychiatrzy po zbadaniu jej: stabilna emocjonalnie. Mimo tego, na wniosek policji, sąd odebrał jej 5-letniego syna z autyzmem. § badania w RODk (odpowiedzi: 11) witam. Mam pytanie czy ktos moze przechodzil badania w tym osrodku jak one wygladaja. Mialam sprawe w sadzie wczoraj moj byly maz zlozyl wniosek o § Badania RODK. (odpowiedzi: 13) Hej, Sąd zarządził przeprowadzenie badań RODK w związku z toczącą się sprawą o uregulowanie kontaktów ojca z dzieckiem. Wyniki testów sprawnościowych uczniów w bazie „Sportowe talenty”. Służba przygotowawcza w szkole i przedszkolu. Doraźne zwolnienie związkowe – czy można odmówić nauczycielowi jego udzielenia. Sąd rodzinny zadecydował, że dziecko ma być przebadane psychiatrycznie. Rodzic nie realizuje postanowienia sądu. Czy szkoła może Wniosek o wypłatę świadczenia Wniosek 2660421U UNIQA Towarzystwo Ubezpieczeń na Życie S.A., ul. Chłodna 51, 00-867 Warszawa, tel. 22 599 95 22, www.uniqa.pl Organ rejestrowy: Sąd Rejonowy dla m.st. Warszawy, XIII Wydział Gospodarczy KRS, Nr KRS 41216, NIP 521-10-36-859 Kapitał zakładowy: 496 772 608 zł – wpłacony w całości Czy szef może skierować go na badania lekarskie lub psychologiczne? Na pierwszy rzut oka, z formalnoprawnego punktu widzenia, sprawa wydaje się jasna – nie może. Przepisy regulujące zasady 4.1. Badanie psychiatryczne 399 1. Uwagi ogólne Podstawowym celem każdego badania lekarskiego jest ustalenie rozpoznania, wskazań do podjęcia ewentualnego leczenia, a w pewnych sytuacjach wydania zaświadczenia lub opinii o aktualnym stanie zdrowia dla celów sądowych, przydatno-ści do nauki, pracy itp. Badanie psychiatryczne FIi8N4. Dla kogo dodatek węglowy w Pile? Komu nie przysługuje dodatek węglowy? Ile wynosi dodatek węglowy? Wniosek o dodatek węglowy w Pile Gdzie złożyć wniosek, druk (dokumenty) dot. sprawy - dodatek węglowy w Pile? Pobierz dokument dot. sprawy - dodatek węglowy Osoby ogrzewające swoje gospodarstwo domowe w Pile węglem, mogą liczyć na dofinansowanie do jego zakupu. Powodem jest coraz wyższa cena tego surowca. Ile wynosi dotacja? Kto może ją otrzymać? Gdzie i jak złożyć wniosek w Pile? Zapoznaj się z poradnikiem. Dla kogo dodatek węglowy w Pile? Jednorazowe dofinansowanie przeznaczone jest dla gospodarstw domowych w Pile, których głównym sposobem ogrzewania źródłem ogrzewania jest: kocioł na paliwo stałe, kominek, koza, ogrzewacz powietrza, trzon kuchenny, piecokuchnia, kuchnia węglowa, piec kaflowy na paliwo stałe, zasilane węglem kamiennym, brykietem lub peletem zawierającymi co najmniej 85 proc. węgla kamiennego. UWAGA! Warunkiem otrzymania dodatku węglowego jest zgłoszenie sposobu ogrzewania do CEEB poprzez deklarację źródeł ciepła w Pile. Komu nie przysługuje dodatek węglowy? Dodatek węglowy nie przysługuje gospodarstwu domowemu, na którego potrzeby zakupione zostało zakupione paliwo stałe, po cenie nie wyższej niż 996,60 zł brutto za tonę i od przedsiębiorcy wykonującego działalność gospodarczą w zakresie wprowadzania do obrotu paliw, wpisanemu do Centralnego Rejestru Podmiotów Akcyzowych. Ile wynosi dodatek węglowy? W ramach dodatku węglowego gospodarstwo domowe może otrzymać 3 tysiące złotych. Wysokość dofinansowania nie jest uzależniona od kryterium dochodowego. Uwaga! W przypadku gdy wniosek o wypłatę dodatku węglowego dla gospodarstwa domowego wieloosobowego złożyła więcej niż jedna osoba, dodatek ten przyznawany jest wnioskodawcy, który złożył taki wniosek jako pierwszy. Wniosek o dodatek węglowy w Pile Wymagane dokumenty Na ten moment wiadomo, że prawo do dodatku węglowego można nabyć po złożeniu odpowiedniego wniosku wraz z oświadczeniem. Poniżej znajduje się jego wzór zamieszczony w projekcie ustawy o dodatku węglowym. Gdzie złożyć wniosek o dodatek węglowy w Pile? Wnioski o dopłatę do węgla przyjmuje Urząd Miasta. Kiedy złożyć wniosek? Wnioski w Pile będzie można składać tuż po wejściu ustawy w życie, do 30 listopada 2022 roku. Informację o tym, kiedy rozpocznie się nabór wniosków w Pile, podamy niebawem! Kiedy dofinansowanie do węgla zostanie wypłacone? Urząd Miasta ma 30 dni na wypłatę dodatku. Więcej informacji niebawem! Gdzie złożyć wniosek, druk (dokumenty) dot. sprawy - dodatek węglowy w Pile? Dokumenty do pobrania - wzory wniosków i druków (PDF, DOC) dot. sprawy - dodatek węglowy Moja żona chce wnieść o rozwód. Choruje psychicznie (nerwice, depresja, napadowe lęki), ma obciążenie z domu rodzinnego – w dzieciństwie była ofiarą przemocy. Mamy 8-miesięczne dziecko. Żona leczy się, ale bez skutku i mnie obciąża swoimi problemami. Czy mam szanse na przyznanie mi opieki nad dzieckiem przez sąd? Orzeczenie rozwodu i przyznanie opieki jednemu z rodziców Podstawę prawną niniejszej opinii stanowią przepisy Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego zwanego dalej w skrócie Poniższa odpowiedź została oparta na następujących faktach i ich prawnej ocenie. Z treści Pana pytania wynika, że przygotowuje się Pan do postępowania rozwodowego. Wolą Pana jest opieka nad dzieckiem, bowiem małżonka (matka dziecka) choruje na nerwicę, depresję, miewa lęki napadowe. Istotne jest, że próbuje się leczyć, jednak bez większych skutków. Z informacji, które Pan posiada, objawy małżonki związane są z dzieciństwem i mogą świadczyć o tym, że w młodości była ofiarą przemocy psychicznej. W pierwszej kolejności podnieść należy, że w wyroku orzekającym rozwód sąd rozstrzyga o władzy rodzicielskiej nad wspólnym małoletnim dzieckiem obojga małżonków i o kontaktach rodziców z dzieckiem oraz orzeka, w jakiej wysokości każdy z małżonków jest obowiązany do ponoszenia kosztów utrzymania i wychowania dziecka. Sąd uwzględnia porozumienie małżonków o sposobie wykonywania władzy rodzicielskiej i utrzymywaniu kontaktów z dzieckiem po rozwodzie, jeżeli jest ono zgodne z dobrem dziecka. Rodzeństwo powinno wychowywać się wspólnie, chyba że dobro dziecka wymaga innego rozstrzygnięcia. Sąd może powierzyć wykonywanie władzy rodzicielskiej jednemu z rodziców, ograniczając władzę rodzicielską drugiego do określonych obowiązków i uprawnień w stosunku do osoby dziecka. Sąd może pozostawić władzę rodzicielską obojgu rodzicom na ich zgodny wniosek, jeżeli przedstawili porozumienie i jest zasadne oczekiwanie, że będą współdziałać w sprawach dziecka. W mojej ocenie, mając na uwadze przedstawiony przez Pana stan faktyczny istnieją przesłanki co najmniej do ograniczenia matce władzy rodzicielskiej. Proszę zauważyć, iż sąd w postępowaniu rozwodowym, orzekając o władzy rodzicielskiej, kieruje się przede wszystkim dobrem dziecka. Z czym związana jest władza rodzicielska? W pierwszej kolejności każdy rodzic zobowiązany jest do szacunku i wspierania dziecka (art. 87 Władza rodzicielska obejmuje w szczególności obowiązek i prawo rodziców do wykonywania pieczy nad osobą i majątkiem dziecka oraz do wychowania dziecka, z poszanowaniem jego godności i praw (art. 95 § 1 Istotne jest jednak, aby władza rodzicielska była wykonywana zgodnie z dobrem dziecka i interesem społecznym. Władza obejmuje jednak nie tylko element wychowawczy, ale także zarządczy, odnoszący się do majątku dziecka. Rodzice wychowują dziecko pozostające pod ich władzą rodzicielską i kierują nim. Obowiązani są troszczyć się o fizyczny i duchowy rozwój dziecka i przygotowywać je należycie do pracy dla dobra społeczeństwa odpowiednio do jego uzdolnień (art. 96 § 1 Rodzice obowiązani są sprawować z należytą starannością zarząd majątkiem dziecka pozostającego pod ich władzą rodzicielską (art. 101 § 1 Niezależnie od władzy rodzicielskiej rodzice oraz ich dziecko mają prawo i obowiązek utrzymywania ze sobą kontaktów. Problemy psychiczne matki uniemożliwiające opiekę nad dzieckiem Z treści Pana pytania wynika, że matka dziecka nie jest w stanie, z uwagi na swoje problemy natury psychicznej, z należytą starannością sprawować zarząd majątkiem Państwa wspólnego dziecka, nie daje gwarancji należytej opieki nad dzieckiem, troski o jego rozwój psychiczny i fizyczny. W części dotyczącej władzy rodzicielskiej sąd ma na względzie przede wszystkim dobro małoletniego dziecka. Dobro rodzica jest wartością drugorzędną. Brak władzy rodzicielskiej a kontakty z dzieckiem W orzecznictwie Sądu Najwyższego ukształtował się jednolity pogląd zapoczątkowany uchwałą pełnego składu Izby Cywilnej Sądu Najwyższego z dnia 18 marca 1968 r., sygn. akt III CZP 70/66 (OSNCP 1968, nr 5, poz. 77), że prawo do utrzymywania kontaktu z dzieckiem nie należy do sprawowania władzy rodzicielskiej (w uchwale: „nie zależy od sprawowania władzy rodzicielskiej”). Innymi słowy, nawet gdyby matka dziecka próbowała podnosić w sprawie rozwodowej, że przyznanie Panu władzy rodzicielskiej pozbawi ją kontaktu z dzieckiem, wyraźnie podkreślać należy, iż władza rodzicielska jest niezależna od prawa do kontaktów. Wyraz temu w pełni daje przepis art. 113 zgodnie z którym niezależnie od władzy rodzicielskiej rodzice oraz ich dziecko mają prawo i obowiązek utrzymywania ze sobą kontaktów. Jak czytamy w uzasadnieniu uchwały Sądu Najwyższego z dnia z dnia 8 marca 2006 r., sygn. akt III CZP 98/0, władza rodzicielska, co wynika z całokształtu przepisów Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, a zwłaszcza z art. 95 § 1, art. 96 i 98 § 1, stanowi ogół obowiązków i praw względem dziecka, mających na celu zapewnienie mu należytej pieczy i strzeżenie jego interesów. Zakres władzy rodzicielskiej nie oznacza wyłączności rodziców w stosunku do dziecka i powinna być ona wykonywana tak, jak wymaga dobro i interes dziecka. Rodzicom przysługuje prawo do osobistej styczności z dzieckiem, jest ono ich prawem osobistym i niezależnym od władzy rodzicielskiej. Przysługuje rodzicom, mimo pozbawienia ich władzy rodzicielskiej, jej zawieszenia lub ograniczenia. Pozbawienie lub ograniczenie tych kontaktów wymaga odrębnego orzeczenia przez sąd, takie bowiem uregulowanie zawarte jest w odrębnym przepisie kodeksu rodzinnego i opiekuńczego (art. 113). Opinie biegłych w sprawie o przyznanie opieki nad dzieckiem W toku postępowania o rozwód zasadne byłoby wystąpienie z żądaniem dopuszczenia i przeprowadzania dowodu z opinii biegłego psychologa dziecięcego oraz psychologa na okoliczność stanu zdrowia psychicznego dziecka, ewentualnych objawów zaburzeń psychicznych, relacji z matką, wpływu matki na córkę. Drugi biegły psycholog winien przebadać Pana małżonkę na okoliczność zdolności tejże do sprawowania władzy rodzicielskiej z należytą starannością, troski o rozwój duchowy i fizyczny dziecka, relacji matki z dzieckiem, ewentualnego wpływu zaburzeń psychicznych matki na rozwój dziecka. Osobiście uważam, że przyznanie Panu władzy rodzicielskiej jest w znacznej mierze uzależnione od opinii i wniosków końcowych ww. opinii biegłych psychologów. Sąd bowiem w tego rodzaju sprawach bardzo często posiłkuje się opiniami psychologów, albowiem wiedza w tym zakresie jest wiedzą specjalistyczną i jako taka wymaga wsparcia merytorycznego ze strony specjalistów tej dziedziny. W treści pozwu o rozwód należy przede wszystkim podkreślać zaburzenia natury psychicznej małżonki oraz reakcję Państwa dziecka na napady choroby żony. Nie powinno raczej budzić wątpliwości, że tego rodzaju zaburzenia nie są dobrem dla dziecka, nie przyczynią się do jego rozwoju psychicznego. Dużo zależy jednak także od wieku dziecka, im młodsze i bardziej podatne na zachowania matki, tym większe szanse Pan ma, by sprawować władzę rodzicielską. Jako że dziecko ma 8 miesięcy, podkreślać należy, iż leki, które matka bierze, mogą mieć negatywny wpływ np. na karmienie piersią. Jeśli masz podobny problem prawny, zadaj pytanie naszemu prawnikowi (przygotowujemy też pisma) w formularzu poniżej ▼▼▼ Ponowne umieszczenie osoby w szpitalu psychiatrycznym bez jego zgody Ewentualne ponowne umieszczenie Pani w szpitalu psychiatrycznym bez Pani zgody wymaga wszczęcia postępowania sądowego w celu wydania postanowienia o umieszczeniu Pani w szpitalu psychiatrycznym. W celu umieszczenia Pani w szpitalu psychiatrycznym niezbędny będzie wniosek do sądu wraz ze świadectwem lekarzy psychiatrii publicznego zakładu psychiatrycznej opieki zdrowotnej. Sąd w takim przypadku przed wydaniem rozstrzygnięcia obowiązany jest uzyskać opinię jednego lub kilku lekarzy psychiatrów. Dlatego też biegli psychiatrzy w swej opinii powinni w szczególności wypowiedzieć się, czy osoba, której postępowanie dotyczy, jest chora psychicznie, czy stan zdrowia psychicznego tej osoby uzasadnia potrzebę leczenia szpitalnego (względnie zaprzestania go). Natomiast ocena, czy ustalony przez biegłego stan faktyczny uzasadnia przyjęcie lub wypisanie pacjenta ze szpitala psychiatrycznego, wchodzi w zakres stosowania prawa i należy do sądu. Przesłanki do przymusowej hospitalizacji osoby chorej psychicznie Jak przyjmuje się w doktrynie i orzecznictwie, sama choroba nie stanowi wystarczającej podstawy do przymusowej hospitalizacji. Jednocześnie musi występować bezpośrednie zagrożenie dla własnego życia albo życia lub zdrowia innych osób. W grę mogą wchodzić następujące sytuacje: ostre stany psychotyczne wiążące się z „biernym” ryzykiem bezpośredniego zagrożenia życia pacjenta, rzadziej innych osób (np. szybko rozwijające się zespoły zaburzeń świadomości, głębokie zespoły otępienne z dezorientacją, zespoły katatoniczne z gwałtownym pobudzeniem lub zahamowaniem); próby – lecz powstrzymane – aktów agresji wobec siebie lub innych; akty agresji przygotowywane w ten sposób, że same czynności zawierają w sobie rzeczywisty i poważny stopień zagrożenia (zbieranie materiałów łatwopalnych, wybuchowych, zaopatrywanie się w broń lub inne niebezpieczne przedmioty); dokonane akty agresji lub autoagresji (np. skok przez okno, poważne samookaleczenie nożem, połknięcie trującej substancji, wyrzucenie ciężkiego przedmiotu na ulicę, uderzenie kogoś ciężkim przedmiotem w głowę, poważne uszkodzenie ciała); słowne groźby dokonania zamachu samobójczego lub zamachu na inne osoby, jeżeli sposób i okoliczności uzasadniają obawę ich spełnienia. Naruszenie dobrego imienia sąsiadki nie jest – w mojej ocenie – przesłanką uzasadniającą przymusową hospitalizację Pani w szpitalu psychiatrycznym. Pani zachowanie może być rozpatrywane natomiast w kontekście odpowiedzialności cywilnej z art. 23 Kodeksu cywilnego, który dotyczy naruszenia dóbr osobistych. Nie może być bowiem mowa o przestępstwie z art. 212 lub 216 Kodeksu karnego, albowiem jako osoba z rozpoznaniem ostrych zaburzeń psychotycznych w kierunku schizofrenii i zaleceniem leczenia ambulatoryjnego nie może Pani zostać pociągnięta do odpowiedzialności karnej. Kto może złożyć wniosek o umieszczenie osoby chorej psychicznie w szpitalu Warto jeszcze przytoczyć art. 29 ustawy o ochronie zdrowia psychicznego: „Art. 29. 1. Do szpitala psychiatrycznego może być również przyjęta, bez zgody wymaganej w art. 22, osoba chora psychicznie: 1) której dotychczasowe zachowanie wskazuje na to, że nieprzyjęcie do szpitala spowoduje znaczne pogorszenie stanu jej zdrowia psychicznego, bądź 2) która jest niezdolna do samodzielnego zaspokajania podstawowych potrzeb życiowych, a uzasadnione jest przewidywanie, że leczenie w szpitalu psychiatrycznym przyniesie poprawę jej stanu zdrowia. 2. O potrzebie przyjęcia do szpitala psychiatrycznego osoby, o której mowa w ust. 1, bez jej zgody, orzeka sąd opiekuńczy miejsca zamieszkania tej osoby – na wniosek jej małżonka, krewnych w linii prostej, rodzeństwa, jej przedstawiciela ustawowego lub osoby sprawującej nad nią faktyczną opiekę. 3. W stosunku do osoby objętej oparciem społecznym, o którym mowa w art. 8, wniosek może zgłosić również organ do spraw pomocy społecznej”. Sąsiadka nie jest zatem w kręgu osób uprawnionych do złożenia takiego wniosku. Może ona natomiast złożyć skargę na Panią w organie do spraw pomocy społecznej, który ma już prawo do złożenia takiego wniosku, ale tylko wtedy, gdyby była Pani objęta oparciem społecznym. Jeśli masz podobny problem prawny, zadaj pytanie naszemu prawnikowi (przygotowujemy też pisma) w formularzu poniżej ▼▼▼ Zapytaj prawnika - porady prawne online . Praktyka sądowa potrafi zaskakiwać. Wszedłem wczoraj na salę rozpraw jednego z sądów rejonowych na południu Polski. Byłem trochę wzburzony, gdyż nie dostałem zawiadomienia o posiedzeniu, a o wszystkim poinformowała mnie dwa dni przed posiedzeniem klientka. Plan dnia, jak zwykle zresztą, nie wypalił. Sytuacja nieco dziwna, bo miejsce sędziego pozostało puste, natomiast w ławie dla wnioskodawców siedziała nieznana mi kobieta w bardzo kwiecistej sukience. W innych okolicznościach zastanowiłbym się pewnie nad tym, że wiosenne kwiaty na odzieży nieznajomej nie do końca pasują do samego serca jesieni. I to mimo tego, że na modzie damskiej znam się prawie tak dobrze jak na mechanice samochodowej, czyli wcale. Wracając jednak z tej niezaplanowanej literacko-motoryzacyjnej wycieczki – miejsce protokolanta także pozostało puste, nie stawił się pełnomocnik osoby chorej ani sam pacjent. Poza mną i moją klientką nie stawił się nikt. Co się okazało? Panią we florystycznej stylizacji okazała się sędzia, która wezwała na nieformalne posiedzenie tylko i wyłącznie moją klientkę. Sędzia stwierdziła, że… „Pan mecenas z Katowic, więc co Pan będzie tyle jechał”. Jednak okazało się, że cała sytuacja nie jest tak absurdalna jak się na pierwszy rzut oka wydaje. Wniosek o leczenie psychiatryczne w trybie wnioskowym złożyłem jeszcze ubiegłym roku, w listopadzie. Klienci zjawili się u mnie w kancelarii, bo ich syn coraz bardziej wpadał w żelazne objęcia choroby psychicznej i nie bardzo wiedzieli jak wyrwać go z odratować z tej sytuacji. A widzieli, że coś się dzieje… Brak kontaktu z otoczeniem, częsta zmiana i porzucanie pracy, regularna wymiana zamków w drzwiach, mówienie o słyszanych zewsząd głosach. Czasami te głosy były dość makabryczne, bo namawiały do zrobienia krzywdy sobie lub komuś. Dochodziły do tego agresywne zachowania względem rodziny. Dość często spotykany schizofreniczny dramat rodzinny. Przygotowałem wniosek o przymusowe leczenie psychiatryczne i czekaliśmy na badanie przez lekarza i posiedzenie sądowe. Okazało się, że chory postanowił nie stawiać się na badania do psychiatry, a Policja poinformowała sąd, że nie udało jej się odnaleźć pacjenta w miejscu jego zamieszkania. Nic dziwnego. Policja próbowała odwiedzać pacjenta w godzinach, w których przeciętny człowiek (nawet cierpiący na psychiczne dolegliwości) nie przebywa w domu – 12:50, 15:00 czy 15:20. Wynika to z protokołów sporządzonych przez funkcjonariuszy Policji. Jak dotychczas, jedyne czym zakończyło się „nieformalne posiedzenie sądu” to złożenie zapewnienia, że sąd nakaże Policji aby złożyła wizytę u pacjenta o innej porze – wczesnym rankiem lub późniejszym popołudniem. Sąd po prostu chciał dowiedzieć się kiedy pacjent przebywa w domu. A pacjent jest człowiekiem sprytnym, stwierdził zapewne że „chcą zrobić ze mnie wariata” i postanowił zagrać w tę osobliwą grę z wymiarem sprawiedliwości i unikać kontaktu z biegłym, sądem i wyznaczonym dla niego pełnomocnikiem z urzędu. W teorii brzmi nieźle – nie da się zbadać pacjenta, więc wniosek o przymusowe leczenie psychiatryczne spali na panewce. Nic takiego – są sposoby na przymusowe zbadanie pacjenta. Zgodnie z ustawą o ochronie zdrowia psychicznego, zarządzenia, postanowienia i inne czynności sądowe mogą być wykonywane przy pomocy ratowników medycznych, czy właśnie Policji. Uciekanie przed Policją może postępowanie przedłużyć, jednak taka zabawa nie może trwać w nieskończoność. Tyle mówi nam teoria, a postępowanie sądowe to przecież czysta praktyka. Ale podobno nie ma nic praktyczniejszego niż dobra teoria. Z naszej praktyki – ta teoria potrafi zadziałać. Więcej o samej procedurze leczenia psychiatrycznego w trybie wnioskowym przeczytasz między innymi w tym miejscu. WitamMój problem jest podobny, moja żona stosuje wobec mnie przemoc... psychiczną i fizyczną. Podejrzewam iż podłożem takich zachowań są problemy natury psychologicznej. Doszło do tego iż sam wymagam terapii. Zależy mi na ratowaniu tego związku dla siebie ale przede wszystkim dla naszego syna, który tak jak ktoś wcześniej wspomniał kocha obje rodziców. Przemoc którą wobec mnie stosuje uważa za słuszną i usprawiedliwioną, nigdy nie usłyszałem z jej ust słowa przepraszam, opowiada naszemu dziecku niestworzone historie na mój temat, łącznie z wyzwiskami, obelgi pod moim adresem są tak wyszukane że normalny człowiek nigdy nie wpadłby na coś podobnego. Każdy katar naszego syna jest z mojej winy, nie pozmywane naczynia i za słona zupa też. Żadna rozmowa nie przynosi efektu, zresztą nie jest ona zdolna do rozmowy, gdyż jest to tylko wrzask, krzyk, i ubliżanie. Wspomnę tylko że sytuacje które tu opisuję są sprawą niemal codzienną, po czym moja żona chodzi sobie po domu uśmiechnięta i zadowolona. Groziła kilkakrotnie samobójstwem, kiedy nie ustępowałem jej wynurzeniom, podczas zrobiłem jej nic czym mógłbym zasłużyć na takie traktowanie. Nie chcę składać sprawy do sądu, opieki czy policji, ponieważ to skończy się rozwodem i nasze dziecko będzie wychowywać się bez taty albo mamy (prędzej taty) a sprawa i tak się nie rozwiąże. Moja żona nie chce słyszeć o terapiach i innych rodzajach pomocy dla nas. Tylko mi w tym wszystkim zaczyna brakować sił, podupadam na zdrowiu psychiczny i fizycznym. Ale tak jak wspomniałem to "wyłącznie moja wina".To tylko wycinek tego co mnie spotyka. I jak z tego wybrnąć??? Jakie wzorce będzie miało i ma moje dziecko??? Przecież moje odejście nic nie zmieni, z czasem ofiarą tej przemocy może stać się nasz syn...Tak jak wspomniałem podejrzewam podłoże psychologiczne mojej żony. Może to nieleczona depresja poporodowa, ciężkie przeżycia w przeszłości, genetyczna choroba, nie wiem, a może ona po prostu jest takim każdym związku dobro dziecka powinno być na pierwszym miejscu,lecz z doświadczenia wiem,że w życiu różnie to bywa i czasem dziecko staje się kartą przetargową jednego z Panu radzę,jeżeli nadal kocha Pan swoją żonę,to proszę spróbować ratować swój związek lub postarać się pomóc żonie,ponieważ opisana sytuacja postępowania Pana żony może mieć inne podłoże np. związane z waszym doświadczenia też wiem,że mężczyźni jak tylko pojawia się problem w małżeństwie żony szybko umywają ręce odchodząc od żony i układając sobie życie na nowo ze zdrową ma prawo do własnego szczęścia,to prawda,lecz prawda jest też taka,że w przypadku ślubu kościelnego małżonek powinien być wierny i wspierać swoją żonę w zdrowiu i w chorobie dopóki śmierć ich nie rozłączyJestem też matką 3 dzieci i babcią 5 wychowałam moje córki,ponieważ mój mąż jak mi sam oświadczył zakochał się w innej kobiecie,złożył dokumenty o rozwód,który uzyskał oraz związaną w pasach bez mojej zgody umieścił mnie w szpitalu dla nerwowo i psychicznie rozwodzie nigdy nie robiłam mu żadnych problemów,ani też nie interesowałam się jego życiem osobistym,natomiast zawsze pozwalałam mu na kontakty z jego dziećmi,które ograniczał do ciężko było mi żyć z moją chorobą,ponieważ miałam niską rentę chorobową,a z tego powodu nikt mnie nie chciał przyjąć do tego powodu również ucierpiały moje dzieci,które jak mi oświadczyły po latach wstydziły się,że mają taką matkę,ponieważ ich rówieśnicy dokuczali im w szkole i po z nimi problemy wychowawcze,kiedy wkroczyły w okres dojrzewania,czyli od 14 życia,dlatego trudno też było mi żyć,ponieważ nie miałam z żadnej strony ze mną nie rozmawiał,a dzieci przestały mnie słuchać i skończyło się to tym,że dzieci wraz z teściową i mops-em załatwiły mi kolejny pobyt w moją historię tylko dlatego,że zawsze kochałam moje dzieci i nigdy bym ich nie skrzywdziła mimo stwierdzonej u mnie choroby w takich sytuacjach jak moja, ojciec dzieci powinien kochać też swoje dzieci,czyli na bieżąco interesować się ich życiem,a nie ograniczać się tylko do sporadycznych wizyt,ponieważ nie miał on ograniczonych praw mnie dzieci nie powinny odczuwać tego,że w małżeństwie ich rodzicom nie wyszło,dlatego bardzo Pana proszę dobrze przemyśleć swoją decyzję odnośnie żony i dziecka,aby żadne z nich nie cierpiało

wniosek o badania psychiatryczne matki